ΤΡΕΧΑ

Κρύφτηκε η μοναξιά
σε δυο αράδες γράμματα.
Πήρε χορεύοντας
τραγούδια από τη νιότη σου.
Δε λαχανιάζει η ζωή
σαν τρέχει στα όνειρα.
Όμως ιδρώνει η σκέψη
σαν πνίγεται στην απομόνωση.

Οι καπνοί των τσιγάρων
άφησαν την μυρωδιά τους
πάνω στα λούλουδα του τοίχου.
Κάθε που ανάβεις ένα φως
σκορπάν οι μνήμες
μπας και προλάβουν
να ανταμώσουν έστω λίγο
τους φάλτσους αναστεναγμούς.

Ξεχείλισε ο ποταμός σου
κι όλα τα γιατί του
χείμαρρος να σε πνίξουν.
Η μυρωδιά της μούχλας
του χρόνου που πέρασε,
αιθέρας που σε ξύπνησε.
Στέκεις μπρος στον καθρέπτη
κι αναζητάς το λάθος.

Φύγε, φύγε τώρα!
Τρέχα όσο σου έμεινε καιρός.
Τρέχα να βρεις τον επόμενο έρωτα.
Φόρα το πιο καλοκαιρινό σου ρούχο.
Βάλε το πιο αισθαντικό σου άρωμα.
Πιες μια γουλιά από την ελπίδα.
Φύγε...και μην κοιτάξεις πίσω.
Η μοναξιά θα βρει αλλού παρέα...

All rights reserved 2013

Ioannis Doukiris