Παγωτό της Άνοιξης

 

 

 

Είμαστε στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας εκδρομή με το σχολείο.Τέτοια εποχή θα ήταν, Άνοιξη, έκανε ζέστη το θυμάμαι καλά. Σίγουρα!
Περπατάμε χαζεύοντας τριγύρω τα περίχωρα του σταδίου.
Μαζί με εμάς είχαν έρθει κι άλλα 2-3 Λύκεια.
Φανταστείτε πόσος κόσμος -νεολαία- βρισκόταν στον φαρδύ δρόμο που πήγαινε προς τη θάλασσα.
Είμαστε μια παρέα 6-7 αγόρια και ξεκινάμε σκανάρισμα για κοπέλες.
ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ.
Ουρά για παγωτό. Κοπέλες στην ουρά. Όμορφες κοπέλες. Διάνα.
-Εδώ είμαστε!
-Πάμε να πάρουμε παγωτό;
-Άσε ρε θα φάμε την ώρα μας στην ουρά, δε λέει.
-Ναι ρε, ας κάτσουμε παραδίπλα να δούμε τα κορίτσια προς τα που θα πάνε.
-Μάγκες θα κάνουμε κατάσταση; Εγώ λέω να πάω σ`αυτές τις τρεις που πάνε προς τα κάτω.
-Έρχομαι κι εγώ μαζί σου. Η κατσαρομάλλα με κοίταξε.
-Οκ, εγώ θα μιλήσω στην ψηλή με το ξανθό μαλλί.
- Παίδες φύγαμε.
....
Λοιπόν ο τύπος που έκανε την πρώτη κίνηση - Ζυγούρης το όνομα- ήταν πάνω από 4-5 χρόνια μεγαλύτερός μας. Ήθελε να είναι αρχηγός! Μεγάλος πλακατζής και με χαρακτηριστικό θράσος. Μας δίδασκε...χαχαχα!
Κοντοστέκεται λοιπόν ο Ζυγούρης και κοιτάει την ξανθούλα επίμονα κι αδιάκριτα που έγλυφε το χωνάκι.
- Σ` αρέσει; τη ρωτάει σα να τη ζήλευε που το έτρωγε...
Χαζογελάνε οι φίλες της. Η κατσαρομάλλα με κοιτάει αινιγματικά. Εγώ παίρνω το ύφος του τελείως άσχετου γιατί ούτε που φανταζόμουνα τι θα της έλεγε στη συνέχεια....
-Δε μου είπες; απάντησέ μου, σ`αρέσει πολύ το παγωτό σου; την ρωτάει με ακόμα πιο άθλιο ύφος. Είμαστε όλοι έτοιμοι να σκάσουμε στα γέλια μόνο με τη σκέψη της τρέλας που κουβάλαγε.
-Ναι, μ`αρέσει, εσύ γιατί ρωτάς; του λέει με τάχα μου ύφος εκνευρισμένης.
-Να ήθελα να ήξερα αν δροσίζεσαι τώρα που το τρως...
Αρχίζω και σφίγγω τα χείλη μου περιμένοντας τη συνέχεια. Έχω καταλάβει ότι θα της πει εξυπνάδα κι όχι καμάκι και σκέφτομαι πως θα ξεφύγω να μην ξεφτιλιστώ μαζί του...
-Παγωτό είναι, γι αυτό το τρώμε για να μας δροσίζει! του απαντάει η κοπέλα που δείχνει να απολαμβάνει τη χαζή κόντρα.
-Χαζομάρες σε ρωτάω ε; της λέει με εντελώς χαζή φάτσα...
-εεεε του λέει σαν να συμφωνεί.
-Είμαι κρύος ε; συνεχίζει ο Ζυγούρης
-εεεε του ξαναλέει σαν να συμφωνεί
-Ποιος είναι πιο κρύος, το παγωτό ή εγώ; πες μου...της λέει με επιθετικό ύφος
-Εσύ!
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗΝ ΩΡΑ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΛΕΙΦΕΙΣ ΤΟ ΚΟΛΟΠΑΓΩΤΟ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΛΕΙΦΕΙΣ ΕΜΕΝΑ;;
Χαχαχα!!
Πεθάναμε στα γέλια. Ευτυχώς γέλασε και η κοπέλα. Της έπεσε από τα γέλια όσο παγωτό της είχε απομείνει. Ο Ζυγούρης της ζήτησε συγνώμη.
Συστηθήκαμε. Συνεχίσαμε να περπατάμε μαζί. Φτάσαμε στον παγωτατζή.
Πήραμε όλοι παγωτά. Τα φάγαμε κοιτάζοντας τη θάλασσα κι έπειτα φύγαμε...