Καλοκαίρι του `83
Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό.
Στα 14 βέβαια δεν είχα και πολλές προσδοκίες γι αυτό το ταξίδι.
Ήταν όμως μια εμπειρία και είχε αυτό το μυστήριο της εξερεύνησης...
Βάλαμε τα καλά μας,η μάνα μου φόρεσε και κάμποσα χρυσαφικά
και πήγαμε για συνέντευξη στην Αμερικάνικη πρεσβεία.
Έπρεπε να μας ελέγξουν βλέπεις μην τυχόν και δεν πηγαίναμε για βόλτα
αλλά για μετανάστευση.
Είχαμε όμως έναν πολύ σοβαρό λόγο που θα πηγαίναμε.
Ήμασταν καλεσμένοι στο γάμο της εξαδέλφης και οι μοναδικοί παρευρισκόμενοι συγγενείς της.
Anyway, πήραμε την βίζα τις βαλίτσες κι όση χαρά μας περίσσευε και πήγαμε στη Βοστώνη. Εγώ και η μάνα σε μια ξένη χώρα.
Αφήσαμε πίσω τους υπόλοιπους της οικογένειας στην καλοκαιρινή τους ρουτίνα με όση δυνατή βοήθεια θα μπορούσε να τους προσφερθεί από τα συγγενικά πρόσωπα.
Εκεί λοιπόν στο Αμέρικα εγώ έκατσα όλον τον καιρό φιλοξενούμενος στο σπίτι των νεονύμφων.
Η μάνα μου παρ`ότι δεν ήξερε γρι Αγγλικά κατάφερε και πήρε το λεωφορείο κι ανέβηκε Καναδά στους κουμπάρους μας. Έτσι κι αλλιώς το συνάλλαγμα που είχαμε δεν έφτανε και για τους δυο μας.
Θυμάμαι έντονα τα προγράμματα της τηλεόρασης και τα τηλεπαιχνίδια που μοίραζαν του κόσμου τα λεφτά, τα μπέργκερ απ`τα McDonalds και τα hot dogs με τις τηγανιτές πατάτες,τις σειρήνες από τα περιπολικά που πέρναγαν με κόκκινο το φανάρι,την γκαστρωμένη που έριχνε φάπες στον μαρμαρωμένο άντρα της,τα σπίτια με το γρασίδι και τα μακριά αυτοκίνητα στο γκαράζ,τα απέραντα εμπορικά κέντρα,το rocky3 με τον Σταλόνε,τις βόλτες με τα ξαδέρφια σε κάτι απίθανα μέρη...
Μα πιο πολύ θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες ακρόασης ενός σταθμού στο ραδιόφωνο που έπαιζε μόνο τα τραγούδια του top 50 και τίποτα άλλο...
Κι όσο τα άκουγα τόσο πιο πολύ τα τραγουδούσα,όσο βέβαια μπορούσα να καταλάβω τα λόγια.
This is Boston's Hit Radio WHTT 103 FM
Αν και το απόσπασμα είναι από το επόμενο καλοκαίρι (1984) η φωνή και ο σταθμός είναι ακριβώς τα ίδια.
Αυτό ήταν τελικά και το χούι που κληρονόμησα γυρίζοντας από κει.
Συνέχισα να ακούω τα top 20 από την εκπομπή του Άκη Έβενη και να προσπαθώ να μαθαίνω τα λόγια από τα τραγούδια.
Υ.Γ Μαζί με το χούι της ακρόασης έφερα και 15 κιλά κορμί παραπάνω λόγω του πρωτόγνωρου σε μένα τζανγκ φουντ...:) Δε θα ξεχάσω την πρώτη κουβέντα του προπονητή μου σαν με αντίκρισε:-"Δουκίρη παιδί μου,πως έγινες έτσι; Θα σε πάρει το παλαιστικό τμήμα;" χαχαχαχα και με έλιωσε στις διπλές προπονήσεις...
Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό.
Στα 14 βέβαια δεν είχα και πολλές προσδοκίες γι αυτό το ταξίδι.
Ήταν όμως μια εμπειρία και είχε αυτό το μυστήριο της εξερεύνησης...
Βάλαμε τα καλά μας,η μάνα μου φόρεσε και κάμποσα χρυσαφικά
και πήγαμε για συνέντευξη στην Αμερικάνικη πρεσβεία.
Έπρεπε να μας ελέγξουν βλέπεις μην τυχόν και δεν πηγαίναμε για βόλτα
αλλά για μετανάστευση.
Είχαμε όμως έναν πολύ σοβαρό λόγο που θα πηγαίναμε.
Ήμασταν καλεσμένοι στο γάμο της εξαδέλφης και οι μοναδικοί παρευρισκόμενοι συγγενείς της.
Anyway, πήραμε την βίζα τις βαλίτσες κι όση χαρά μας περίσσευε και πήγαμε στη Βοστώνη. Εγώ και η μάνα σε μια ξένη χώρα.
Αφήσαμε πίσω τους υπόλοιπους της οικογένειας στην καλοκαιρινή τους ρουτίνα με όση δυνατή βοήθεια θα μπορούσε να τους προσφερθεί από τα συγγενικά πρόσωπα.
Εκεί λοιπόν στο Αμέρικα εγώ έκατσα όλον τον καιρό φιλοξενούμενος στο σπίτι των νεονύμφων.
Η μάνα μου παρ`ότι δεν ήξερε γρι Αγγλικά κατάφερε και πήρε το λεωφορείο κι ανέβηκε Καναδά στους κουμπάρους μας. Έτσι κι αλλιώς το συνάλλαγμα που είχαμε δεν έφτανε και για τους δυο μας.
Θυμάμαι έντονα τα προγράμματα της τηλεόρασης και τα τηλεπαιχνίδια που μοίραζαν του κόσμου τα λεφτά, τα μπέργκερ απ`τα McDonalds και τα hot dogs με τις τηγανιτές πατάτες,τις σειρήνες από τα περιπολικά που πέρναγαν με κόκκινο το φανάρι,την γκαστρωμένη που έριχνε φάπες στον μαρμαρωμένο άντρα της,τα σπίτια με το γρασίδι και τα μακριά αυτοκίνητα στο γκαράζ,τα απέραντα εμπορικά κέντρα,το rocky3 με τον Σταλόνε,τις βόλτες με τα ξαδέρφια σε κάτι απίθανα μέρη...
Μα πιο πολύ θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες ακρόασης ενός σταθμού στο ραδιόφωνο που έπαιζε μόνο τα τραγούδια του top 50 και τίποτα άλλο...
Κι όσο τα άκουγα τόσο πιο πολύ τα τραγουδούσα,όσο βέβαια μπορούσα να καταλάβω τα λόγια.
This is Boston's Hit Radio WHTT 103 FM
Αν και το απόσπασμα είναι από το επόμενο καλοκαίρι (1984) η φωνή και ο σταθμός είναι ακριβώς τα ίδια.
Αυτό ήταν τελικά και το χούι που κληρονόμησα γυρίζοντας από κει.
Συνέχισα να ακούω τα top 20 από την εκπομπή του Άκη Έβενη και να προσπαθώ να μαθαίνω τα λόγια από τα τραγούδια.
Υ.Γ Μαζί με το χούι της ακρόασης έφερα και 15 κιλά κορμί παραπάνω λόγω του πρωτόγνωρου σε μένα τζανγκ φουντ...:) Δε θα ξεχάσω την πρώτη κουβέντα του προπονητή μου σαν με αντίκρισε:-"Δουκίρη παιδί μου,πως έγινες έτσι; Θα σε πάρει το παλαιστικό τμήμα;" χαχαχαχα και με έλιωσε στις διπλές προπονήσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου