Το πρώτο ραντεβού

Πρώτο ραντεβού με τη Χριστίνα.

Χτυπάει το τηλέφωνο.
"-Έλα ρε,που είσαι;" η κλασική ατάκα του Λάκη,ενός φίλου που προέκυψε από το στρατό.
"-Εδώ,χαζεύω τηλεόραση,τι έγινε, κανόνισες τίποτα;" ρώτησα με τάχα μου αδιάφορο τρόπο.
"-Ναι κανόνισα.

Θα πάω να πάρω την Άννα και μια φίλη της,μένει εκεί στη γειτονιά της και είναι φίλες από το Δημοτικό."
"-Όπα για πες ,την ξέρω; Ήταν και στο Λύκειο μαζί;" τον ρώτησα.
"-Δε νομίζω να την ξέρεις,δε πολυβγαίνει με τις άλλες. Χριστίνα τη λένε."
"-Χριστίνα; Ποιά ρε; Αυτή που έχει φωνή μπετατζή; Η Μάστορα;" αποκρίθηκα με γέλωτα και ειρωνεία...
"-Όχι ρε,άλλη! ...άντε ετοιμάσου και περίμενέ με. Θα πάμε κάπου εκεί κοντά στο Κουκάκι."
"-Οκ,ετοιμάζομαι. Τι να βάλω; Θα πάμε για χορό ή σε κανα ροκάδικο;"
"-Ουστ ρε που θα πάμε σε ροκάδικο. Θα πάμε για ποτό, δε θα κάτσουν πολύ τα κορίτσια...Λουμπαρδιάρη μάλλον."
Ο Λάκης, πάντα κοφτός,επιθετικός και ψιλοαγροίκος. Είχε μια αντίθεση
με μένα σαν χαρακτήρας αλλά αυτό ήταν που μας έκανε φίλους...

Πέρασε ένα μισάωρο αφώτου κλείσαμε το τηλέφωνο όταν ήρθε να με πάρει.
"-Εσύ την έχεις δει ρε;" τον ρώτησα με το που μπήκα μες στο αμάξι του.
"-Αμέ κάνα δυο φορές,τυχαία, έτσι στο δρόμο που χαιρετιστήκαμε...καλή είναι μωρέ, μην ανησυχείς", έκανε το γελάκι του και ξεκίνησε.
"- Άντε να δούμε" είπα κι άφησα μιαν ανάσα άγχους να φύγει.

Συναντηθήκαμε,συστηθήκαμε και πήγαμε και οι τέσσερις μια βόλτα στην πλατεία Καλογήρων...διότι στα πέριξ του Κουκακίου εγκυμονούσε ο κίνδυνος της κατασκοπείας των γονέων και δεν ήθελαν τα κορίτσια να ρισκάρουν.

Αμηχανία,περιέργεια,παρατηρητικότητα,σκέψεις,μια αόριστη κουβέντα, δε θυμάμαι τι λέγαμε, θυμάμαι όμως το έντονο συναίσθημα της εξερεύνησης. Είχα μπροστά μου ένα κορίτσι που δεν είχε κάνει καμιά προσπάθεια του γνωστού γυναικείου καλλωπισμού-φρύδια,μαλλί,νύχια,φο μπιζού κ.τ.λ- και μου φαίνονταν "πρωτόγονη", άβγαλτη όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι...
Κάποια στιγμή σηκώθηκαν τα κορίτσια να πάνε στο μπάνιο,προφανώς για να γίνουν και οι αξιολογήσεις χαχαχα.
"-Για πες,πως σου φαίνεται;" με ρώτησε ο Λάκης με περιέργεια.
"-Τι να σου πω ρε φίλε...καλή είναι ρε σύ αλλά πολύ συντηρητική τη βλέπω...άσε που πηθηκίζει και λίγο χαχαχα" είπα με λίγη ειρωνεία και ευθυμία.
Γέλασε κι ο Λάκης σα να συμφώνησε μαζί μου και συμπλήρωσε : "- Έχε το νου σου,πάντως μην πεις καμιά μλακία,είναι καλή κοπέλα και έχει πρόσφατα χωρίσει από έναν μλάκα που είχε και την πλήγωσε.."
"- Ναι ρε Λάκη,εννοείται,μεταξύ μας μιλάμε. Άσε και θα δούμε στην πορεία...σώπα έρχονται!"
Δεν πρόλαβαν να καθίσουν κι ακολούθησε ο σερβιτόρος από πίσω...
"- Θα παραγγείλετε;"μας ρώτησε με ευγένεια.
"-Βέβαια!" πετάχτηκε αυτόματα ο Λάκης.
"-Ένα Τζόνυ με κόλα εγώ." του είπε
"-Κι εγώ ένα Bacardi με κόλα!" συμπλήρωσα.
"Εσείς κορίτσια;ρώτησε ο σερβιτόρος
" Χμμμ,εγώ ένα amaretto" είπε η Άννα
Για ένα λεπτό κοιταχτήκαμε όλοι περιμένοντας να ακούσουμε τι θα παραγγείλει και η Χριστίνα.
"-Χυμούς έχετε;"ρωτάει...
"-Και βέβαια!" απαντάει ο σερβιτόρος.
"-Ωραία θα μου φέρετε έναν χυμό ΜΠΑΝΑΝΑ;"

ΜΟΥ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!

Αυτό ήταν!
Πέσαμε κάτω από τα γέλια...

Το πιθηκάκι παρήγγειλε μπανάνα...
Κι εγώ το ερωτεύτηκα...